Postać świętego Charbela Makhlouf jeszcze do niedawna była mało znana w Polsce. Na przestrzeni ostatnich lat coraz więcej ludzi miało okazję dowiedzieć się o tym niesamowitym świętym. Natomiast Charbel Makhlouf jest jednym z najbardziej znanych świętych na Bliskim Wschodzie. Już za jego życia wiele osób uważało go za świętego. Co było tego przyczyną? Co wiemy o tym świętym?
Święty Charbel Makhlouf urodził się na początku maja 1828 r. jako dziecko rolników Antuna i Brygidy Makhloufów. Na chrzcie dostał imię Józef. Mieszkał w górskiej miejscowości Beąaakafra, oddalonej 140 km na północ od Bejrutu. Dorastał w domu wypełnionym miłością. Wynikała ona z codziennej modlitwy i ciężkiej pracy na roli. Gdy Józef miał trzy lata, umarł mu ojciec. By zapewnić dzieciom byt, matka wychodzi powtórnie za mąż.
Józef po raz pierwszy rozpoznał swoje powołanie do życia zakonnego, gdy ma 14 lat. Do klasztoru zdecydował się wstąpić w wieku 23 lat (w 1851 r.). W Maifug odbywa postulat i pierwszy rok nowicjatu. Następnie przeniósł się do klasztoru w Annaya. Tam też w 1853r. złożył pierwsze śluby zakonne, podczas których przyjął imię Charbel. Ukończył studia teologiczne i w 1859 r. otrzymał święcenia kapłańskie.
Centrum życia zakonnego tego świętego była Eucharystia, którą odprawiał codziennie w kaplicy eremu. Zawsze wcześniej długo się do niej przygotowywał, a po Mszy św. trwał dwie godziny w dziękczynieniu. Swoją postawą, Charbel traktuje Eucharystię jako największy skarb dany nam od Boga. Zjednoczenie się z Nim tu na ziemi. Święty Makhlouf nieustannie się modlił, pracował i pościł. Jego ulubioną modlitwą była adoracja Najświętszego Sakramentu i medytacja Pisma Świętego, w ten sposób o. Charbel oddawał się całkowicie Bogu. Chciał jak najbardziej naśladować Jezusa i za nim podążać. W każdym spotkaniu z drugim człowiekiem był radosny. Wiedział, że najlepszym sposobem zmiany świata na lepsze jest na początku zmiana siebie. Swoją zmianę opierał na własnym uświęcaniu poprzez zjednoczenie z Bogiem i to było jego głównym celem życia zakonnego.
Charbel Makhlouf zmarł w roku 1898 w Wigilię Bożego Narodzenia, podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Ojciec przeor napisał "Straciliśmy błyszczącą gwiazdę, która swoją świętością ochraniała Zakon, Kościół i cały Liban. Módlmy się, aby Bóg uczynił go naszym patronem, który będzie nas strzegł i prowadził przez ciemności ziemskiego życia".
Po śmierci Charbela przez 45 nocy nad miejscem jego pochówku świeciło oślepiające tajemnicze światło. To był jeden z wielu znaków, który upewnił, że Makhlouf był prawdziwie świętym człowiekiem. Przez wstawiennictwo Charbela dokonało i dokonuje się wiele cudów, a grób świętego jest celem licznych pielgrzymek z całego świata. Z Jego nauki możemy czerpać wiele mądrości. Przykładem swojego życia Charbel zaprasza każdego z nas, byśmy codziennie z odwagą zmierzali do szczęścia wiecznego w niebie.
